Στις παρακάτω σκέψεις του, ο Διοικητής του Νοσοκομείου Ρεθύμνου κος Μοσχοβάκης αναφέρει, ότι τον Ιούλιο θα λειτουργήσει σχεδόν στο 100% η νέα πτέρυγα του ΓΝΡ.
Αυτό που δεν μας λέει είναι: με ποιο προσωπικό θα λειτουργήσει η νέα πτέρυγα.
Επειδή νέες προσλήψεις δεν προβλέπονται-εκτός κι αν έχει πάρει κάποια δέσμευση από το Υπουργείο που εμείς αγνοούμε- θα πρέπει να μας πει, πως το υπάρχον προσωπικό θα καταφέρει να υποστηρίξει τις νέες υποδομές, τη στιγμή που δεν αρκεί για τις ήδη υπάρχουσες σε λειτουργία.
Ο ίδιος σε δηλώσεις του υποστηρίζει ότι το ΓΝΡ είναι, αν όχι το τελευταίο, από τα τελευταία σε στελέχωση Νοσηλευτικού προσωπικού σε όλη την Ελλάδα.
Θα είχε ενδιαφέρον να μας πει πόσα ρεπό και πόσες άδειες του 2010 οφείλονται στο Νοσηλευτικό προσωπικό.
Πόσες νυχτερινές βάρδιες περιλαμβάνουν τα εβδομαδιαία προγράμματα του Νοσηλευτικού προσωπικού όταν το όριο είναι ένα.
Επίσης να μας πει αν εφαρμόζονται όλα όσα προβλέπει ο νόμος για την υγιεινή & ασφάλεια των εργαζομένων σχετικά με την ανάπαυση του Νοσηλευτικού προσωπικού και τις ώρες που μεσολαβούν από βάρδια σε βάρδια.
Ο Γιατρός εργασίας που εδώ και 1,5 χρόνο έρχεται, από που έρχεται και δεν έχει φτάσει ακόμα?
Και μετά απο όλα αυτα, να μας απαντήσει ποιούς στόχους δεν έχει καταφέρει το Νοσηλευτικό προσωπικό.
Επειδή καλό το "καράβι", καλός κι ο "καπετάνιος", αλλά οι "ναύτες" έχουν ήδη ξεπεράσει τα όρια τους, θα πρέπει να βρεθεί μια λύση στο θέμα της ενίσχυσης με νέο μόνιμο προσωπικό, αλλιώς το "καράβι" είναι καταδικασμένο ακόμη κι αν οι ναύτες εργάζονται με συνθήκες "γαλέρας".
Είναι σίγουρο ότι θα τεθεί θέμα ασφαλούς λειτουργίας, αφού η κάλυψη των τμημάτων δε θα είναι πλέον οριακή όπως είναι σήμερα, αλλά πολύ κάτω από τα αποδεκτά όρια, με ότι αυτό συνεπάγεται...
Μετά από 13 χρόνια προσπαθειών, η νέα πτέρυγα στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου, λειτουργεί, κατά το μεγαλύτερο μέρος, ενώ αναμένεται η σχεδόν πλήρης παραγωγική λειτουργία της μέσα στον Ιούλιο.
Εκτός από τις θερμές ευχαριστίες που πρέπει να δοθούν σε όλους όσοι συνέβαλαν σε αυτό το μεγάλο στόχο-όραμα (και είναι πολλοί ), είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που ορισμένα συνδικαλιστικά στελέχη του νοσοκομείου διαχειρίστηκαν την έναρξη λειτουργία της.
Ενώ ένα πάγιο αίτημα όλων υλοποιήθηκε και θα έπρεπε να επικρατεί, αν μη τι άλλο, η ικανοποίηση, αντίθετα επικρατεί, σε συνδικαλιστικό επίπεδο (από ορισμένους), μεμψιμοιρία και μηδενισμός. Είναι γεγονός ότι τα συνδικαλιστικά όργανα, προσέφεραν σημαντικά στην υλοποίηση του στόχου, μέσω της πίεσης προς τις εκάστοτε ηγεσίες. Όμως η απαξίωση των προσπαθειών και το «κλείσιμο των ματιών», προκειμένου να μην δουν τη μεγάλη αλλαγή που ήρθε, με βάζει σε σκέψεις σε σχέση με τη «συνδικαλιστική ρότα» που έχει επιλεγεί από ορισμένους. Πρέπει να αναφέρω λοιπόν ορισμένες αρχές στις οποίες πιστεύω βαθύτατα και αυτές με οδηγούσαν και με οδηγούν:
• Είμαστε όλοι μαζί στο «καράβι», εργαζόμενοι και Διοίκηση και έχουμε τελικά κοινούς βασικούς στόχους: την προαγωγή των υπηρεσιών υγείας του νομού και την αναβάθμιση του νοσοκομείου, σε όλα τα επίπεδα.
• Η διεκδίκηση/εξασφάλιση, οικονομικών κυρίως, ωφελημάτων, είναι θεμιτή και εντός των συνδικαλιστικών πεδίων και δράσεων, ΕΚΤΟΣ κι αν αυτή καταλήγει τελικά εις βάρος του νοσοκομείου ή της λειτουργίας του. Αν προτιμάται μια κοντόφθαλμη αύξηση των αποδοχών εις βάρος της διαχρονικότητας και της εξασφάλισης του μακροπρόθεσμου μέλλοντος του οργανισμού, από τον οποίο ζούμε, στο τέλος, είναι πιθανό να καταλήξουμε σε υποβάθμιση ή πλήρη/μερική ιδιωτικοποίηση, όπως ήδη έγινε με την Ολυμπιακή και τον ΟΤΕ ή θα γίνει με τη ΔΕΗ.
• Η αντίδραση και απαξίωση για όλα, οδηγεί σε περιχαρακώσεις, καθώς η Διοίκηση θα τραβάει το δικό της δρόμο και οι συνδικαλιστές το δικό τους, πράγμα ΛΑΘΟΣ. Είμαστε, καλώς ή κακώς, όλοι μαζί, πρέπει να εργαζόμαστε ως ομάδα, γιατί μόνο μέσω αυτής, πετυχαίνονται καινοτομίες, αριστεία, πρόοδος. Πρέπει να συνεργαζόμαστε και να δρούμε πολλές φορές από κοινού, καθώς ΔΕΝ έχουμε διαφορετικούς βασικούς στόχους.
• Οι ακραίες συμπεριφορές έχουν σαφέστατα περισσότερο αρνητικά παρά θετικά αποτελέσματα.
Για παράδειγμα, το γράψιμο συνθημάτων στους τοίχους, η ανάρτηση πανό και πλακάτ όπου βρούμε, υποβαθμίζουν το πολιτιστικό επίπεδο, είναι αρνητικά παραδείγματα και εντέλει υποβιβάζουν την ψυχολογία ενός προσερχόμενου πολίτη, καθώς νομίζει ότι μόνο σε νοσοκομείο δεν πηγαίνει.
Με βάση τα παραπάνω, νομίζω ότι, είναι καιρός να κάνουμε όλοι μαζί, εργαζόμενοι και Διοίκηση, την υπέρβαση. Να συνειδητοποιήσουμε τα ουσιαστικά προβλήματα, να βοηθήσει ο ένας τον άλλο στην επίτευξη των βέλτιστων λύσεων, της μέγιστης απόδοσης, της αποδοτικότερης εξυπηρέτησης του πολίτη, της γρήγορης αναβάθμισης του νοσοκομείου.
Προβλήματα υπάρχουν πολλά, αλλά είναι καιρός να σταματήσουν οι «κραυγές» και να στρωθούμε όλοι στη δουλειά, στην πιστοποιημένη εργασία, στις μικρές και καθημερινές λύσεις, που όμως έχουν συσσωρευτικό αποτέλεσμα, για να είμαστε περήφανοι ως δημόσιοι λειτουργοί και ως επαγγελματίες υγείας, για το σχετικά μικρό, αλλά, με τη βοήθεια όλων, πρότυπο νοσοκομείο μας…
Σημείωση: Ένα μεγάλος αριθμός ατόμων βοήθησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ώστε σήμερα να λειτουργεί η νέα πτέρυγα. Ενδεικτικά «τολμώ να αναφέρω» (με την έννοια ότι δυστυχώς σίγουρα ξεχνάω ορισμένους βασικούς συντελεστές): Τους αρχικούς ιδιώτες χρηματοδότες κ.κ. Δασκαλαντωνάκη Νίκο και Βαρδινογιάννη Σήφη, τους πρώην Διοικητές κ.κ. Αγγελιδάκη Γιώργο, Βεκρή Μάρκο, Ακουμιανάκη Αγάπιο, Ξεξάκη Γιώργο, τους νυν και πρώην προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους της ΔΕΠΑΝΟΜ, και ιδιαίτερα τον κο Φωτάκη Ιωάννη και Καπελώνη Γιάννη, τις πολιτικές ηγεσίες τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, αλλά ιδιαίτερα τον νυν βουλευτή (και υφυπουργό) του νομού κο Όθωνα Εμμανουήλ, τις συνδικαλιστικές ηγεσίες του νοσοκομείου, τον Δήμαρχο Ρεθύμνου, τον πρώην νομάρχη κ.ά.
ΠΗΓΗ
Αυτό που δεν μας λέει είναι: με ποιο προσωπικό θα λειτουργήσει η νέα πτέρυγα.
Επειδή νέες προσλήψεις δεν προβλέπονται-εκτός κι αν έχει πάρει κάποια δέσμευση από το Υπουργείο που εμείς αγνοούμε- θα πρέπει να μας πει, πως το υπάρχον προσωπικό θα καταφέρει να υποστηρίξει τις νέες υποδομές, τη στιγμή που δεν αρκεί για τις ήδη υπάρχουσες σε λειτουργία.
Ο ίδιος σε δηλώσεις του υποστηρίζει ότι το ΓΝΡ είναι, αν όχι το τελευταίο, από τα τελευταία σε στελέχωση Νοσηλευτικού προσωπικού σε όλη την Ελλάδα.
Θα είχε ενδιαφέρον να μας πει πόσα ρεπό και πόσες άδειες του 2010 οφείλονται στο Νοσηλευτικό προσωπικό.
Πόσες νυχτερινές βάρδιες περιλαμβάνουν τα εβδομαδιαία προγράμματα του Νοσηλευτικού προσωπικού όταν το όριο είναι ένα.
Επίσης να μας πει αν εφαρμόζονται όλα όσα προβλέπει ο νόμος για την υγιεινή & ασφάλεια των εργαζομένων σχετικά με την ανάπαυση του Νοσηλευτικού προσωπικού και τις ώρες που μεσολαβούν από βάρδια σε βάρδια.
Ο Γιατρός εργασίας που εδώ και 1,5 χρόνο έρχεται, από που έρχεται και δεν έχει φτάσει ακόμα?
Και μετά απο όλα αυτα, να μας απαντήσει ποιούς στόχους δεν έχει καταφέρει το Νοσηλευτικό προσωπικό.
Επειδή καλό το "καράβι", καλός κι ο "καπετάνιος", αλλά οι "ναύτες" έχουν ήδη ξεπεράσει τα όρια τους, θα πρέπει να βρεθεί μια λύση στο θέμα της ενίσχυσης με νέο μόνιμο προσωπικό, αλλιώς το "καράβι" είναι καταδικασμένο ακόμη κι αν οι ναύτες εργάζονται με συνθήκες "γαλέρας".
Είναι σίγουρο ότι θα τεθεί θέμα ασφαλούς λειτουργίας, αφού η κάλυψη των τμημάτων δε θα είναι πλέον οριακή όπως είναι σήμερα, αλλά πολύ κάτω από τα αποδεκτά όρια, με ότι αυτό συνεπάγεται...
Μετά από 13 χρόνια προσπαθειών, η νέα πτέρυγα στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου, λειτουργεί, κατά το μεγαλύτερο μέρος, ενώ αναμένεται η σχεδόν πλήρης παραγωγική λειτουργία της μέσα στον Ιούλιο.
Εκτός από τις θερμές ευχαριστίες που πρέπει να δοθούν σε όλους όσοι συνέβαλαν σε αυτό το μεγάλο στόχο-όραμα (και είναι πολλοί ), είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που ορισμένα συνδικαλιστικά στελέχη του νοσοκομείου διαχειρίστηκαν την έναρξη λειτουργία της.
Ενώ ένα πάγιο αίτημα όλων υλοποιήθηκε και θα έπρεπε να επικρατεί, αν μη τι άλλο, η ικανοποίηση, αντίθετα επικρατεί, σε συνδικαλιστικό επίπεδο (από ορισμένους), μεμψιμοιρία και μηδενισμός. Είναι γεγονός ότι τα συνδικαλιστικά όργανα, προσέφεραν σημαντικά στην υλοποίηση του στόχου, μέσω της πίεσης προς τις εκάστοτε ηγεσίες. Όμως η απαξίωση των προσπαθειών και το «κλείσιμο των ματιών», προκειμένου να μην δουν τη μεγάλη αλλαγή που ήρθε, με βάζει σε σκέψεις σε σχέση με τη «συνδικαλιστική ρότα» που έχει επιλεγεί από ορισμένους. Πρέπει να αναφέρω λοιπόν ορισμένες αρχές στις οποίες πιστεύω βαθύτατα και αυτές με οδηγούσαν και με οδηγούν:
• Είμαστε όλοι μαζί στο «καράβι», εργαζόμενοι και Διοίκηση και έχουμε τελικά κοινούς βασικούς στόχους: την προαγωγή των υπηρεσιών υγείας του νομού και την αναβάθμιση του νοσοκομείου, σε όλα τα επίπεδα.
• Η διεκδίκηση/εξασφάλιση, οικονομικών κυρίως, ωφελημάτων, είναι θεμιτή και εντός των συνδικαλιστικών πεδίων και δράσεων, ΕΚΤΟΣ κι αν αυτή καταλήγει τελικά εις βάρος του νοσοκομείου ή της λειτουργίας του. Αν προτιμάται μια κοντόφθαλμη αύξηση των αποδοχών εις βάρος της διαχρονικότητας και της εξασφάλισης του μακροπρόθεσμου μέλλοντος του οργανισμού, από τον οποίο ζούμε, στο τέλος, είναι πιθανό να καταλήξουμε σε υποβάθμιση ή πλήρη/μερική ιδιωτικοποίηση, όπως ήδη έγινε με την Ολυμπιακή και τον ΟΤΕ ή θα γίνει με τη ΔΕΗ.
• Η αντίδραση και απαξίωση για όλα, οδηγεί σε περιχαρακώσεις, καθώς η Διοίκηση θα τραβάει το δικό της δρόμο και οι συνδικαλιστές το δικό τους, πράγμα ΛΑΘΟΣ. Είμαστε, καλώς ή κακώς, όλοι μαζί, πρέπει να εργαζόμαστε ως ομάδα, γιατί μόνο μέσω αυτής, πετυχαίνονται καινοτομίες, αριστεία, πρόοδος. Πρέπει να συνεργαζόμαστε και να δρούμε πολλές φορές από κοινού, καθώς ΔΕΝ έχουμε διαφορετικούς βασικούς στόχους.
• Οι ακραίες συμπεριφορές έχουν σαφέστατα περισσότερο αρνητικά παρά θετικά αποτελέσματα.
Για παράδειγμα, το γράψιμο συνθημάτων στους τοίχους, η ανάρτηση πανό και πλακάτ όπου βρούμε, υποβαθμίζουν το πολιτιστικό επίπεδο, είναι αρνητικά παραδείγματα και εντέλει υποβιβάζουν την ψυχολογία ενός προσερχόμενου πολίτη, καθώς νομίζει ότι μόνο σε νοσοκομείο δεν πηγαίνει.
Με βάση τα παραπάνω, νομίζω ότι, είναι καιρός να κάνουμε όλοι μαζί, εργαζόμενοι και Διοίκηση, την υπέρβαση. Να συνειδητοποιήσουμε τα ουσιαστικά προβλήματα, να βοηθήσει ο ένας τον άλλο στην επίτευξη των βέλτιστων λύσεων, της μέγιστης απόδοσης, της αποδοτικότερης εξυπηρέτησης του πολίτη, της γρήγορης αναβάθμισης του νοσοκομείου.
Προβλήματα υπάρχουν πολλά, αλλά είναι καιρός να σταματήσουν οι «κραυγές» και να στρωθούμε όλοι στη δουλειά, στην πιστοποιημένη εργασία, στις μικρές και καθημερινές λύσεις, που όμως έχουν συσσωρευτικό αποτέλεσμα, για να είμαστε περήφανοι ως δημόσιοι λειτουργοί και ως επαγγελματίες υγείας, για το σχετικά μικρό, αλλά, με τη βοήθεια όλων, πρότυπο νοσοκομείο μας…
Σημείωση: Ένα μεγάλος αριθμός ατόμων βοήθησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ώστε σήμερα να λειτουργεί η νέα πτέρυγα. Ενδεικτικά «τολμώ να αναφέρω» (με την έννοια ότι δυστυχώς σίγουρα ξεχνάω ορισμένους βασικούς συντελεστές): Τους αρχικούς ιδιώτες χρηματοδότες κ.κ. Δασκαλαντωνάκη Νίκο και Βαρδινογιάννη Σήφη, τους πρώην Διοικητές κ.κ. Αγγελιδάκη Γιώργο, Βεκρή Μάρκο, Ακουμιανάκη Αγάπιο, Ξεξάκη Γιώργο, τους νυν και πρώην προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους της ΔΕΠΑΝΟΜ, και ιδιαίτερα τον κο Φωτάκη Ιωάννη και Καπελώνη Γιάννη, τις πολιτικές ηγεσίες τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, αλλά ιδιαίτερα τον νυν βουλευτή (και υφυπουργό) του νομού κο Όθωνα Εμμανουήλ, τις συνδικαλιστικές ηγεσίες του νοσοκομείου, τον Δήμαρχο Ρεθύμνου, τον πρώην νομάρχη κ.ά.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου