Δεν άντεξε άλλο ο πρόεδρος του Νοσοκομείου της Ρόδου, κ. Μιχάλης Κόκκινος. Οι καταστάσεις που επικρατούσαν τα τελευταία χρόνια στο μοναδικό Νοσοκομείο του νησιού μας, και κυρίως η συνεχής υποβάθμισή του, άρχισαν να προκαλούν αγανάκτηση και εμπαιγμό, όχι μόνο στην κοινή γνώμη, αλλά και σ΄ όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, και φαίνεται πως ο κ. Κόκκινος δεν μπορούσε να τ΄ ανεχτεί άλλο!
«Το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου είναι υπόθεση όλων μας, άλλος έχει μεγαλύτερη ευθύνη, άλλος μικρότερη. Σε τελική ανάλυση όμως το Νοσοκομείο μας είναι υπόθεση του κάθε πολίτη και γι΄αυτό όλοι θα πρέπει να αγωνισθούμε μαζί, ενωμένοι, για την ανάπτυξή του», ανέφερε χαρακτηριστικά, στη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε σήμερα. Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Κόκκινος ανέφερε τα εξής:
«Σήμερα το πρωί υπέβαλα την παραίτησή μου στον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Ανδρέα Λοβέρδο. Η σημερινή μου πράξη είναι πράξη ευθύνης απέναντι στο Δωδεκανησιακό λαό, απέναντι στον όρκο που έδωσα να υπηρετήσω με όλες μου τις δυνάμεις την πατρίδα μου στο χώρο της υγείας. Ήξερα ότι είχα αναλάβει μια δύσκολη θέση, δε σταμάτησα όμως μέχρι σήμερα να αγωνίζομαι για το καλό του τόπου από τη θέση αυτή. Είχα όμως δηλώσει ότι θα αγωνιστώ μέχρι να ρίξω και την τελευταία σφαίρα σ΄αυτή τη μάχη που απεδείχθη άνιση. Η σημερινή μου παραίτηση έχει ακριβώς το νόημα αυτό, αφού έχω εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες που μου παρέχει ο νόμος να στελεχώσω επαρκώς το Νοσοκομείο και να το επαναφέρω σε πλήρη λειτουργία.
Θεωρώ πως ένα Νοσοκομείο που μείωσε τα έξοδά του, αύξησε τα έσοδά του και βελτίωσε τις υπηρεσίες του χάρις στις προσπάθειες του προσωπικού του, άξιζε καλύτερης αντιμετώπισης από την κεντρική εξουσία. Από την πρώτη ημέρα που αναλάβαμε τα καθήκοντά μας, αντιμετωπίσαμε, πέρα από τις διάφορες προκλήσεις, το διαχρονικό πρόβλημα της υποστελέχωσης του νοσοκομείου, χωρίς να ντραπούμε να ζητιανέψουμε προσλήψεις και χωρίς να διστάσουμε να μηχανευτούμε λύσεις προσωρινές είτε από μόνοι μας, είτε με συμβουλές κάποιων φίλων.
Σήμερα με τις αποχωρήσεις (81) εργαζομένων από τον Οκτώβρη, αν προσθέσουμε σ΄αυτές και τις συνταξιοδοτήσεις από το έτος 2009 μέχρι σήμερα, το πρόβλημα της υποστελέχωσης του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου έφθασε στο απροχώρητο. Μέχρι σήμερα δεν τα παρατήσαμε, δώσαμε και την τελευταία μάχη χωρίς ορατό αποτέλεσμα. Είμαι αναγκασμένος λοιπόν να προχωρήσω στη μοναδική απόφαση που επιβάλει η προσωπική μου αξιοπρέπεια, την παραίτηση. Τα δύσκολα τα αντιμετωπίσαμε πολλές φορές και δεν το βάλαμε κάτω. Ήδη όμως το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου έφθασε στο απόλυτο αδιέξοδο συρρικνωμένο, χωρίς τακτικά χειρουργεία και εισαγωγές, χωρίς στελεχωμένη αιμοδοσία λόγω ελλείψεως παρασκευαστών και με ελλιπή στελέχωση στα υπόλοιπα τμήματα. Αφού ούτε οι 40 εργαζόμενοι που αποχώρησαν στις 31/12 ήρθαν στο Νοσοκομείο, αντιθέτως σε 3 μήνες θα πάρουμε 15 αλλά ούτε και για τους 18 επικουρικούς που υποτίθεται θα έρχονταν μέχρι τις 18/01 έχει ξεκινήσει καμία διαδικασία.
Ελπίζω η πράξη μου αυτή να καταδείξει επιτέλους τα προβλήματα του νησιώτικού μας Νοσοκομείου και να οδηγήσει στις λύσεις που απαιτεί η σοβαρότητα της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε. Είχα δηλώσει στην πρώτη μου συνέντευξη ως Διοικητής, ότι όταν θα φύγω από τη θέση αυτή, θέλω να κοιτώ τους συμπατριώτες μου με ψηλά το κεφάλι και να με αντιμετωπίζουν και αυτοί με εκτίμηση. Είπα, επίσης, πως θέλω να αισθάνονται, πως σαν άνθρωπος έδωσα όλο μου τον εαυτό για την ανάπτυξη της υγείας στον τόπο μας, πως προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις. Υποκειμενικά σκεπτόμενος σας λέω πως από σήμερα έτσι θα αισθάνομαι. Η αυτοκριτική βέβαια που θα κάνω με τον καιρό, θα κάνει τη θέση μου πιο ξεκάθαρη και πιο αντικειμενική. Σε κάθε περίπτωση η κοινωνία θα κρίνει και τις πράξεις και τις παραλείψεις μου και το κριτήριο της είναι αλάνθαστο.
Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της θητείας μου θεώρησα ότι η ευγένειά μου θεωρήθηκε ως αδυναμία. Για να μην κάνει κανείς το λάθος να μπερδέψει τις δύο αυτές εντελώς αντίθετες έννοιες, θέλω σήμερα να δηλώσω ότι υπήρχαν τρεις κατηγορίες ανθρώπων που εκπροσωπούν θεσμικούς φορείς, τοπικούς και κρατικούς. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν αυτοί που στάθηκαν δίπλα στο Νοσοκομείο μας και το στήριξαν. Στη δεύτερη ανήκουν αυτοί που σφύριζαν αδιάφορα και στην τρίτη όσοι στάθηκαν απέναντί του και το πολέμησαν. Το ποιος ανήκει σε ποια κατηγορία, είναι ήδη καταγεγραμμένο στη συνείδηση του λαού μας και γι΄αυτό δεν θα επεκταθώ περισσότερο. Θα σας πω όμως τούτο, ότι οι αντιδράσεις του καθενός απέναντι σ΄αυτήν την πράξη , παρασκηνιακές ή δημόσιες, απλά θα επιβεβαιώσουν την πιο πάνω κατηγοριοποιίηση. Αναφορικά δε με όσους επικαλέσθηκαν ή πρόκειται να επικαλεσθούν άγνοια των προβλημάτων του Νοσοκομείου, πέραν του γεγονότος ότι δεν μπορούν να γίνουν πιστευτοί από κανέναν, φρόντισα να κρατήσω τα σχετικά ενημερωτικά έγγραφα και τις περί του αντιθέτου αποδείξεις.
Το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου είναι υπόθεση όλων μας, άλλος έχει μεγαλύτερη ευθύνη, άλλος μικρότερη. Σε τελική ανάλυση όμως το Νοσοκομείο μας είναι υπόθεση του κάθε πολίτη και γι΄αυτό όλοι θα πρέπει να αγωνισθούμε μαζί, ενωμένοι, για την ανάπτυξή του.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ήρωες εργαζόμενους του νοσηλευτικού μας Ιδρύματος όλων των ειδικοτήτων που παρά τα διαχρονικά του προβλήματα, με αυταπάρνηση στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, δουλεύοντας στα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Θέλω να ευχαριστήσω τα θεσμικά όργανα του Νοσοκομείου για την υποστήριξή και συμπαράστασή τους στο έργο της Διοίκησης, τα μέλη του απελθόντος Διοικητικού Συμβουλίου, τον Διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας, τον Πρόεδρο και τα μέλη του Επιστημονικού Συμβουλίου, τους Τομεάρχες, τους Διευθυντές και το σύνολο του Ιατρικού προσωπικού, την Διοικητική Διευθύντρια και το προσωπικό της Διοικητικής και Οικονομικής Υπηρεσίας του Νοσοκομείου, την Διευθύντρια της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, τους Τομεάρχες και τους Προϊσταμένους καθώς και το σύνολο του νοσηλευτικού μας προσωπικού, τις συνεργάτιδες του γραφείου μου, τους εξωτερικούς μας συνεργάτες, την καθαριότητα, τη φύλαξη , τη μηχανολογική υποστήριξη. Θέλω, επίσης, να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο και τα μέλη του Διοικ. Συμβουλίου του Συλλόγου των Νοσοκομειακών Ιατρών καθώς και την Πρόεδρο και τα μέλη του Διοικ. Συμβουλίου του Συλλόγου των Εργαζομένων για την εποικοδομητική κριτική τους αλλά και την αμέριστη υποστήριξή τους σε κάθε δύσκολη απόφαση που κλήθηκα να πάρω. Όλοι εσείς μου δώσατε ένα μάθημα ζωής με τη δουλειά σας, ότι είναι δυνατόν ένας δημόσιος υπάλληλος, παρά τις περικοπές στους μισθούς και χωρίς άλλα ανταλλάγματα, να αγωνίζεται από το πόστο του για την εξυπηρέτηση του πολίτη, χωρίς εξαιρέσεις και χωρίς ωράρια. Αυτό το πάθος σας και την αγάπη σας γι΄αυτό το Ίδρυμα που είχα το προνόμιο να διοικήσω, μου την μεταδώσατε ως ασθένεια, και μάλιστα ανίατη. Γι αυτό θα είμαι δίπλα σας σαν απλός πολίτης αυτού του τόπου σε κάθε προσπάθεια αναβάθμισης του Νοσοκομείου μας.
Θα ήταν παράλειψή μου όμως να μην πω και ένα ευχαριστώ στους κοινωνικούς φορείς και στις παραγωγικές τάξεις του τόπου μας τους συλλόγους, τα φιλανθρωπικά σωματεία για την βοήθειά τους, τα προνοιακά ιδρύματα για την συνεργασία και κυρίως τον Πρόεδρο και τα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου ατόμων με αναπηρίες επαρχίας Ρόδου αλλά και το Διοικητή και τα μέλη του Δ.Σ. του ΚΑΦΚΑ που συνεργαστήκαμε για την σύναψη της προγραμματικής σύμβασης που έσωσε τότε το Νοσοκομείου. Τέλος θέλω να ευχαριστήσω και τους απλούς πολίτες, γνωστούς και αγνώστους, για το φιλικό χτύπημα στην πλάτη και την ευχή «καλό κουράγιο» που με συνόδευε σε κάθε τυχαία ή μη συνάντησή μας στους δρόμους της πόλης μας.
Επειδή πέραν των όσων προανέφερα η κίνησή μου αυτή για να ερμηνευθεί σωστά πρέπει να ερμηνευθεί σαν μια κίνηση αγωνίας, που θα αναδείξει τα προβλήματα του Νοσοκομείου στα κέντρα λήψης αποφάσεων και θα οδηγήσει σε άμεσες λύσεις, γιατί ο χρόνος πια δεν περισσεύει και επειδή θέλω να προλάβω όλους αυτούς που μπορεί να με κατηγορήσουν για προσωπικές πολιτικές, δηλώνω απερίφραστα ότι επιστρέφω στη μαχόμενη δικηγορία και στη θαλπωρή της οικογένειάς μου, την οποία ευχαριστώ για την υποστήριξή της. Ειδικότερα θα ήθελα να ευχαριστήσω τη σύζυγό μου που μου στάθηκε σε όλες τις κρίσιμες ώρες και δεν ήταν λίγες αυτές, αλλά και τα παιδιά μου που όταν μεγαλώσουν λίγο, θα τους εξηγήσω πόσο σημαντικό ήταν το χαμόγελό τους και το παιχνίδι τους στο να μου δίνει δύναμη να αντιμετωπίζω τα δύσκολα. Δηλώνω επίσης ξεκάθαρα ότι θα απέχω από κάθε πράξη και ενέργεια που θα έχει σχέση με τη διαδικασία διαδοχής στην αρχηγία του πολιτικού μου χώρου αλλά και από κάθε πράξη και ενέργεια που θα έχει σχέση με τις επικείμενες Βουλευτικές εκλογές. Θα ήθελα όμως να πω ένα οφειλόμενο ευχαριστώ σε κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που είτε πρότειναν λύσεις εφικτές και εφαρμόσιμες σε δύσκολες ώρες, είτε με στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις το τελευταίο χρονικό διάστημα, ανοίγοντάς μου πόρτες που μόνος μου δεν θα μπορούσα να τις ανοίξω προβάλλοντας μαζί με μένα τις ανάγκες και τα προβλήματα του Νοσοκομείου μας. Θέλω όμως να πω ένα ακόμη ευχαριστώ στο δημοσιογραφικό κόσμο της Ρόδου, που απέδειξε καθ΄όλη τη διάρκεια της θητείας μου τι σημαίνει αντικειμενική δημοσιογραφία. Θέλω να σας ενημερώσω και δεν θέλω να με παρεξηγήσετε γι΄αυτό, ότι προκειμένου να αποφύγω κάθε προσπάθεια τρίτων να παρερμηνεύσουν τη σημερινή μου πράξη αλλά και προκειμένου να μη διακυβευθούν τα συμφέροντα του Νοσοκομείου αλλά και ο αγώνας όσων το αγαπούν και το στηρίζουν, αλλά και λόγω της δικαιολογημένης φόρτισης της στιγμής, δεν θα ήθελα να απαντήσω σε ερωτήσεις, ούτε να προβώ σε συνεντεύξεις ή δηλώσεις στον έγγραφο και ηλεκτρονικό τύπο. Ό,τι είχα να πω, το είπα σήμερα και από σήμερα συνεχίζω τον αγώνα μου μαζί με όλους τους Δωδεκανησίους για να αποφύγουμε την αποδυνάμωση αυτού του κοσμήματος της υγείας στο Ν. Αιγαίο, που λέγεται Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου «Ανδρέας Παπανδρέου».
Επειδή ακούστηκε μέσα στα πολλά που ειπώθηκαν εναντίον μου, ότι είμαι συνδικαλιστής Διοικητής, ενημερώνω προς πάσα κατεύθυνση ότι αν αυτός ο χαρακτηρισμός αφορά το ότι δεν έκρυψα τα προβλήματα του Νοσοκομείου διακινδυνεύοντας ανθρώπινες ζωές, αλλά τα ανέδειξα και αγωνίσθηκα μαζί με το προσωπικό του Νοσοκομείου για τον κοινό στόχο της επίλυσής τους, ο χαρακτηρισμός αυτός είναι για μένα τίτλος τιμής και τον αποδέχομαι με περηφάνεια. Είναι αυτονόητο ότι όχι απλά σαν Διοικητής, αλλά σαν οικογενειάρχης που ζω και εργάζομαι σ΄αυτόν τον τόπο, δεν θα μπορούσα να συνεχίσω να διοικώ ένα Νοσοκομείο χωρίς τους απαραίτητους νοσηλευτές για να καλυφθούν ασφαλώς όλες οι κλινικές και τα χειρουργεία, χωρίς τον ικανό αριθμό παρασκευαστών για να καλύψουν την αιμοδοσία και τα εργαστήρια, χωρίς αρκετούς τεχνολόγους για να εξυπηρετούνται καλύτερα τα απεικονιστικά τμήματα του Νοσοκομείου μας και με αποδεκατισμένο διοικητικό προσωπικό που παρά την υπερπροσπάθειά του, θα είναι αδύνατον να επιτύχει τους διοικητικούς και οικονομικούς στόχους που έχουν τεθεί . Αυτή είναι η τελευταία μου πράξη και είναι πράξη συνείδησης και ως τέτοια είναι οριστική και αμετάκλητη. Είναι αυτονόητο πως θα παραμείνω στη θέση μου, όπως υποχρεούμαι από το νόμο, μέχρι την αποδοχή της παραίτησής μου από τον κ.Υπουργό.
Ελπίζω τουλάχιστον να δοθεί στον αντικαταστάτη μου όλη εκείνη η βοήθεια και η υποστήριξη που ζητούσα απεγνωσμένα και δεν μου δόθηκε. Το εύχομαι και το ελπίζω μέσα από την καρδιά μου για το καλό του Νοσοκομείου, για το καλό του τόπου μας».
ΠΗΓΗ
«Το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου είναι υπόθεση όλων μας, άλλος έχει μεγαλύτερη ευθύνη, άλλος μικρότερη. Σε τελική ανάλυση όμως το Νοσοκομείο μας είναι υπόθεση του κάθε πολίτη και γι΄αυτό όλοι θα πρέπει να αγωνισθούμε μαζί, ενωμένοι, για την ανάπτυξή του», ανέφερε χαρακτηριστικά, στη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε σήμερα. Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Κόκκινος ανέφερε τα εξής:«Σήμερα το πρωί υπέβαλα την παραίτησή μου στον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Ανδρέα Λοβέρδο. Η σημερινή μου πράξη είναι πράξη ευθύνης απέναντι στο Δωδεκανησιακό λαό, απέναντι στον όρκο που έδωσα να υπηρετήσω με όλες μου τις δυνάμεις την πατρίδα μου στο χώρο της υγείας. Ήξερα ότι είχα αναλάβει μια δύσκολη θέση, δε σταμάτησα όμως μέχρι σήμερα να αγωνίζομαι για το καλό του τόπου από τη θέση αυτή. Είχα όμως δηλώσει ότι θα αγωνιστώ μέχρι να ρίξω και την τελευταία σφαίρα σ΄αυτή τη μάχη που απεδείχθη άνιση. Η σημερινή μου παραίτηση έχει ακριβώς το νόημα αυτό, αφού έχω εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες που μου παρέχει ο νόμος να στελεχώσω επαρκώς το Νοσοκομείο και να το επαναφέρω σε πλήρη λειτουργία.
Σήμερα με τις αποχωρήσεις (81) εργαζομένων από τον Οκτώβρη, αν προσθέσουμε σ΄αυτές και τις συνταξιοδοτήσεις από το έτος 2009 μέχρι σήμερα, το πρόβλημα της υποστελέχωσης του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου έφθασε στο απροχώρητο. Μέχρι σήμερα δεν τα παρατήσαμε, δώσαμε και την τελευταία μάχη χωρίς ορατό αποτέλεσμα. Είμαι αναγκασμένος λοιπόν να προχωρήσω στη μοναδική απόφαση που επιβάλει η προσωπική μου αξιοπρέπεια, την παραίτηση. Τα δύσκολα τα αντιμετωπίσαμε πολλές φορές και δεν το βάλαμε κάτω. Ήδη όμως το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου έφθασε στο απόλυτο αδιέξοδο συρρικνωμένο, χωρίς τακτικά χειρουργεία και εισαγωγές, χωρίς στελεχωμένη αιμοδοσία λόγω ελλείψεως παρασκευαστών και με ελλιπή στελέχωση στα υπόλοιπα τμήματα. Αφού ούτε οι 40 εργαζόμενοι που αποχώρησαν στις 31/12 ήρθαν στο Νοσοκομείο, αντιθέτως σε 3 μήνες θα πάρουμε 15 αλλά ούτε και για τους 18 επικουρικούς που υποτίθεται θα έρχονταν μέχρι τις 18/01 έχει ξεκινήσει καμία διαδικασία.
Ελπίζω η πράξη μου αυτή να καταδείξει επιτέλους τα προβλήματα του νησιώτικού μας Νοσοκομείου και να οδηγήσει στις λύσεις που απαιτεί η σοβαρότητα της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε. Είχα δηλώσει στην πρώτη μου συνέντευξη ως Διοικητής, ότι όταν θα φύγω από τη θέση αυτή, θέλω να κοιτώ τους συμπατριώτες μου με ψηλά το κεφάλι και να με αντιμετωπίζουν και αυτοί με εκτίμηση. Είπα, επίσης, πως θέλω να αισθάνονται, πως σαν άνθρωπος έδωσα όλο μου τον εαυτό για την ανάπτυξη της υγείας στον τόπο μας, πως προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις. Υποκειμενικά σκεπτόμενος σας λέω πως από σήμερα έτσι θα αισθάνομαι. Η αυτοκριτική βέβαια που θα κάνω με τον καιρό, θα κάνει τη θέση μου πιο ξεκάθαρη και πιο αντικειμενική. Σε κάθε περίπτωση η κοινωνία θα κρίνει και τις πράξεις και τις παραλείψεις μου και το κριτήριο της είναι αλάνθαστο.
Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της θητείας μου θεώρησα ότι η ευγένειά μου θεωρήθηκε ως αδυναμία. Για να μην κάνει κανείς το λάθος να μπερδέψει τις δύο αυτές εντελώς αντίθετες έννοιες, θέλω σήμερα να δηλώσω ότι υπήρχαν τρεις κατηγορίες ανθρώπων που εκπροσωπούν θεσμικούς φορείς, τοπικούς και κρατικούς. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν αυτοί που στάθηκαν δίπλα στο Νοσοκομείο μας και το στήριξαν. Στη δεύτερη ανήκουν αυτοί που σφύριζαν αδιάφορα και στην τρίτη όσοι στάθηκαν απέναντί του και το πολέμησαν. Το ποιος ανήκει σε ποια κατηγορία, είναι ήδη καταγεγραμμένο στη συνείδηση του λαού μας και γι΄αυτό δεν θα επεκταθώ περισσότερο. Θα σας πω όμως τούτο, ότι οι αντιδράσεις του καθενός απέναντι σ΄αυτήν την πράξη , παρασκηνιακές ή δημόσιες, απλά θα επιβεβαιώσουν την πιο πάνω κατηγοριοποιίηση. Αναφορικά δε με όσους επικαλέσθηκαν ή πρόκειται να επικαλεσθούν άγνοια των προβλημάτων του Νοσοκομείου, πέραν του γεγονότος ότι δεν μπορούν να γίνουν πιστευτοί από κανέναν, φρόντισα να κρατήσω τα σχετικά ενημερωτικά έγγραφα και τις περί του αντιθέτου αποδείξεις.
Το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου είναι υπόθεση όλων μας, άλλος έχει μεγαλύτερη ευθύνη, άλλος μικρότερη. Σε τελική ανάλυση όμως το Νοσοκομείο μας είναι υπόθεση του κάθε πολίτη και γι΄αυτό όλοι θα πρέπει να αγωνισθούμε μαζί, ενωμένοι, για την ανάπτυξή του.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ήρωες εργαζόμενους του νοσηλευτικού μας Ιδρύματος όλων των ειδικοτήτων που παρά τα διαχρονικά του προβλήματα, με αυταπάρνηση στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, δουλεύοντας στα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Θέλω να ευχαριστήσω τα θεσμικά όργανα του Νοσοκομείου για την υποστήριξή και συμπαράστασή τους στο έργο της Διοίκησης, τα μέλη του απελθόντος Διοικητικού Συμβουλίου, τον Διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας, τον Πρόεδρο και τα μέλη του Επιστημονικού Συμβουλίου, τους Τομεάρχες, τους Διευθυντές και το σύνολο του Ιατρικού προσωπικού, την Διοικητική Διευθύντρια και το προσωπικό της Διοικητικής και Οικονομικής Υπηρεσίας του Νοσοκομείου, την Διευθύντρια της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, τους Τομεάρχες και τους Προϊσταμένους καθώς και το σύνολο του νοσηλευτικού μας προσωπικού, τις συνεργάτιδες του γραφείου μου, τους εξωτερικούς μας συνεργάτες, την καθαριότητα, τη φύλαξη , τη μηχανολογική υποστήριξη. Θέλω, επίσης, να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο και τα μέλη του Διοικ. Συμβουλίου του Συλλόγου των Νοσοκομειακών Ιατρών καθώς και την Πρόεδρο και τα μέλη του Διοικ. Συμβουλίου του Συλλόγου των Εργαζομένων για την εποικοδομητική κριτική τους αλλά και την αμέριστη υποστήριξή τους σε κάθε δύσκολη απόφαση που κλήθηκα να πάρω. Όλοι εσείς μου δώσατε ένα μάθημα ζωής με τη δουλειά σας, ότι είναι δυνατόν ένας δημόσιος υπάλληλος, παρά τις περικοπές στους μισθούς και χωρίς άλλα ανταλλάγματα, να αγωνίζεται από το πόστο του για την εξυπηρέτηση του πολίτη, χωρίς εξαιρέσεις και χωρίς ωράρια. Αυτό το πάθος σας και την αγάπη σας γι΄αυτό το Ίδρυμα που είχα το προνόμιο να διοικήσω, μου την μεταδώσατε ως ασθένεια, και μάλιστα ανίατη. Γι αυτό θα είμαι δίπλα σας σαν απλός πολίτης αυτού του τόπου σε κάθε προσπάθεια αναβάθμισης του Νοσοκομείου μας.
Θα ήταν παράλειψή μου όμως να μην πω και ένα ευχαριστώ στους κοινωνικούς φορείς και στις παραγωγικές τάξεις του τόπου μας τους συλλόγους, τα φιλανθρωπικά σωματεία για την βοήθειά τους, τα προνοιακά ιδρύματα για την συνεργασία και κυρίως τον Πρόεδρο και τα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου ατόμων με αναπηρίες επαρχίας Ρόδου αλλά και το Διοικητή και τα μέλη του Δ.Σ. του ΚΑΦΚΑ που συνεργαστήκαμε για την σύναψη της προγραμματικής σύμβασης που έσωσε τότε το Νοσοκομείου. Τέλος θέλω να ευχαριστήσω και τους απλούς πολίτες, γνωστούς και αγνώστους, για το φιλικό χτύπημα στην πλάτη και την ευχή «καλό κουράγιο» που με συνόδευε σε κάθε τυχαία ή μη συνάντησή μας στους δρόμους της πόλης μας.
Επειδή πέραν των όσων προανέφερα η κίνησή μου αυτή για να ερμηνευθεί σωστά πρέπει να ερμηνευθεί σαν μια κίνηση αγωνίας, που θα αναδείξει τα προβλήματα του Νοσοκομείου στα κέντρα λήψης αποφάσεων και θα οδηγήσει σε άμεσες λύσεις, γιατί ο χρόνος πια δεν περισσεύει και επειδή θέλω να προλάβω όλους αυτούς που μπορεί να με κατηγορήσουν για προσωπικές πολιτικές, δηλώνω απερίφραστα ότι επιστρέφω στη μαχόμενη δικηγορία και στη θαλπωρή της οικογένειάς μου, την οποία ευχαριστώ για την υποστήριξή της. Ειδικότερα θα ήθελα να ευχαριστήσω τη σύζυγό μου που μου στάθηκε σε όλες τις κρίσιμες ώρες και δεν ήταν λίγες αυτές, αλλά και τα παιδιά μου που όταν μεγαλώσουν λίγο, θα τους εξηγήσω πόσο σημαντικό ήταν το χαμόγελό τους και το παιχνίδι τους στο να μου δίνει δύναμη να αντιμετωπίζω τα δύσκολα. Δηλώνω επίσης ξεκάθαρα ότι θα απέχω από κάθε πράξη και ενέργεια που θα έχει σχέση με τη διαδικασία διαδοχής στην αρχηγία του πολιτικού μου χώρου αλλά και από κάθε πράξη και ενέργεια που θα έχει σχέση με τις επικείμενες Βουλευτικές εκλογές. Θα ήθελα όμως να πω ένα οφειλόμενο ευχαριστώ σε κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που είτε πρότειναν λύσεις εφικτές και εφαρμόσιμες σε δύσκολες ώρες, είτε με στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις το τελευταίο χρονικό διάστημα, ανοίγοντάς μου πόρτες που μόνος μου δεν θα μπορούσα να τις ανοίξω προβάλλοντας μαζί με μένα τις ανάγκες και τα προβλήματα του Νοσοκομείου μας. Θέλω όμως να πω ένα ακόμη ευχαριστώ στο δημοσιογραφικό κόσμο της Ρόδου, που απέδειξε καθ΄όλη τη διάρκεια της θητείας μου τι σημαίνει αντικειμενική δημοσιογραφία. Θέλω να σας ενημερώσω και δεν θέλω να με παρεξηγήσετε γι΄αυτό, ότι προκειμένου να αποφύγω κάθε προσπάθεια τρίτων να παρερμηνεύσουν τη σημερινή μου πράξη αλλά και προκειμένου να μη διακυβευθούν τα συμφέροντα του Νοσοκομείου αλλά και ο αγώνας όσων το αγαπούν και το στηρίζουν, αλλά και λόγω της δικαιολογημένης φόρτισης της στιγμής, δεν θα ήθελα να απαντήσω σε ερωτήσεις, ούτε να προβώ σε συνεντεύξεις ή δηλώσεις στον έγγραφο και ηλεκτρονικό τύπο. Ό,τι είχα να πω, το είπα σήμερα και από σήμερα συνεχίζω τον αγώνα μου μαζί με όλους τους Δωδεκανησίους για να αποφύγουμε την αποδυνάμωση αυτού του κοσμήματος της υγείας στο Ν. Αιγαίο, που λέγεται Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου «Ανδρέας Παπανδρέου».
Επειδή ακούστηκε μέσα στα πολλά που ειπώθηκαν εναντίον μου, ότι είμαι συνδικαλιστής Διοικητής, ενημερώνω προς πάσα κατεύθυνση ότι αν αυτός ο χαρακτηρισμός αφορά το ότι δεν έκρυψα τα προβλήματα του Νοσοκομείου διακινδυνεύοντας ανθρώπινες ζωές, αλλά τα ανέδειξα και αγωνίσθηκα μαζί με το προσωπικό του Νοσοκομείου για τον κοινό στόχο της επίλυσής τους, ο χαρακτηρισμός αυτός είναι για μένα τίτλος τιμής και τον αποδέχομαι με περηφάνεια. Είναι αυτονόητο ότι όχι απλά σαν Διοικητής, αλλά σαν οικογενειάρχης που ζω και εργάζομαι σ΄αυτόν τον τόπο, δεν θα μπορούσα να συνεχίσω να διοικώ ένα Νοσοκομείο χωρίς τους απαραίτητους νοσηλευτές για να καλυφθούν ασφαλώς όλες οι κλινικές και τα χειρουργεία, χωρίς τον ικανό αριθμό παρασκευαστών για να καλύψουν την αιμοδοσία και τα εργαστήρια, χωρίς αρκετούς τεχνολόγους για να εξυπηρετούνται καλύτερα τα απεικονιστικά τμήματα του Νοσοκομείου μας και με αποδεκατισμένο διοικητικό προσωπικό που παρά την υπερπροσπάθειά του, θα είναι αδύνατον να επιτύχει τους διοικητικούς και οικονομικούς στόχους που έχουν τεθεί . Αυτή είναι η τελευταία μου πράξη και είναι πράξη συνείδησης και ως τέτοια είναι οριστική και αμετάκλητη. Είναι αυτονόητο πως θα παραμείνω στη θέση μου, όπως υποχρεούμαι από το νόμο, μέχρι την αποδοχή της παραίτησής μου από τον κ.Υπουργό.
Ελπίζω τουλάχιστον να δοθεί στον αντικαταστάτη μου όλη εκείνη η βοήθεια και η υποστήριξη που ζητούσα απεγνωσμένα και δεν μου δόθηκε. Το εύχομαι και το ελπίζω μέσα από την καρδιά μου για το καλό του Νοσοκομείου, για το καλό του τόπου μας».
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου