Η τούρτα…
Η κατάσταση στο ΓΝΡ, όπως και στα περισσότερα Νοσοκομεία της χώρας, είναι τραγική εξαιτίας όλων αυτών που συμβαίνουν και τα ζούμε καθημερινά, όλοι όσοι εμπλεκόμαστε, εργαζόμενοι, ασθενείς και συνοδοί –επισκέπτες.
Εργαζόμενοι αποχωρούν είτε επειδή συνταξιοδοτούνται για να σώσουν ότι περισσότερο μπορούν, είτε επειδή λήγουν οι συμβάσεις τους και δε μπορούν να κάνουν αλλιώς, είτε επειδή κατάφεραν να πάρουν μετατάξεις σε Νοσοκομεία κοντά στον τόπο καταγωγής τους.
Σε ότι αφορά τις προσλήψεις προσωπικού το τοπίο είναι ομιχλώδες αφού οι υπάλληλοι που έχουν προσληφθεί δεν καλύπτουν τα κενά όσων έχουν αποχωρήσει και μέχρι τέλος του χρόνου, εκτός των 7 Νοσηλευτών από την 7Κ,δεν προβλέπεται άλλη ενίσχυση.
Τα Νοσηλευτικά τμήματα, χωρίς να εξαιρείται κάποιο, αναστενάζουν από την έλλειψη Νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού. Τα οφειλόμενα ρεπό και οι οφειλόμενες άδειες αυγατίζουν καθημερινά.
Οι Νοσηλευτές και το υπόλοιπο προσωπικό στα πρόθυρα σωματικής και ψυχικής κατάρευσης.Οι διαξιφισμοί και οι έριδες στην ημερησία διάταξη καθώς γίνεται προσπάθεια να καθοριστεί ποια είναι τα καθήκοντα του ενός και ποια τα καθήκοντα του άλλου. Η έλλειψη προσωπικού και η καθημερινή εξουθένωση φέρνει γκρίνια και κακό κλίμα.
Η Διεύθυνση προσπαθεί «ανακατεύοντας την τράπουλα» να δώσει κάποιες λύσεις, χωρίς να υπάρχει αποτέλεσμα προς το καλύτερο και μάλλον πετυχαίνει το αντίθετο του επιθυμητού.
Ασθενείς και συνοδοί διαμαρτύρονται, σε πολλές περιπτώσεις, όχι άδικα για το επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών και την αμεσότητα των ενεργειών του προσωπικού, ζητώντας από τους Νοσηλευτές να γίνουν τρισυπόστατοι έτσι ώστε να είναι παντού παρόντες διεκπεραιώνοντας οτιδήποτε προκύψει.
Περίοδος λιτότητας στο προσωπικό, περίοδος λιτότητας και στα υλικά, αφού παρατηρείται σημαντική έλλειψη υγειονομικού υλικού καθημερινής χρήσης απαραίτητου για την παροχή της στοιχειώδους φροντίδας του ασθενή και της προστασίας του προσωπικού.
Και το κερασάκι…
Από την αρχή του έτους οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία, που όπως είναι γνωστό σε όλους, είμαστε οι χειρότερα αμοιβόμενοι Δημόσιοι υπάλληλοι, έχουμε χάσει τουλάχιστον 25% του «παχυλού» μισθού μας, λόγω των περικοπών στα δώρα και τα επιδόματα και εξαιτίας της αύξησης (με ότι αυτό συνεπάγεται για την αγοραστική αξία των χρημάτων μας)του πληθωρισμού.
Δεν έφτανε αυτό, τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά, διαβάζουμε στις εφημερίδες ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να αρθεί η μονιμότητα των Δημοσίων υπαλλήλων. «Κακόβουλες φήμες» σπεύδουν να πουν πολλοί «είναι αδύνατον να γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο, αφού τους Δημόσιους υπαλλήλους τους προστατεύει το Σύνταγμα της Ελλάδας»Ναι μεν αλλά…Το άρθρο 103 του Συντάγματος αναφέρει: «Οι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν»Στην περίπτωση όμως που συρρικνωθεί, συγχωνευτεί ή καταργηθεί μια Δημόσια υπηρεσία (κάτι τέτοιο ακούγεται και για Νοσοκομεία και κέντρα υγείας σε όλη την Ελλάδα) παύουν να υπάρχουν οι οργανικές θέσεις και παύει να ισχύει η μονιμότητα. Πάλι, θα σπεύσουν πολλοί να πουν «δε θα απολυθούν οι Δημόσιοι υπάλληλοι αλλά θα μεταταχθούν σε άλλες Δημόσιες υπηρεσίες που έχουν ανάγκη προσωπικού» Τι θα γίνει όμως στην περίπτωση που συρρικνωθούν, συγχωνευτούν, καταργηθούν ταυτόχρονα ή και μη ταυτόχρονα, πολλές Δημόσιες υπηρεσίες μαζί?
Θα είναι δυνατή η απορρόφηση των, χωρίς αντικείμενο εργασίας, υπαλλήλων που θα προκύψουν σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου?
Δεν ξέρω αν έχουν βάση όλα αυτά που κυκλοφορούν σχετικά με την άρση της μονιμότητας των Δημοσίων υπαλλήλων. Ένα είναι το σίγουρο: Αυτοί που διασπείρουν τέτοιου τύπου «προβλέψεις» έχουν σκοπό να μας κάνουν να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε, αδιαμαρτύρητα εξαθλιωμένοι, με συνεχώς μειούμενες αποδοχές κάνοντας χρήση της απειλής της δαμοκλείου σπάθης, της απόλυσής μας, στην περίπτωση που δε θα είμαστε «καλά παιδιά»
Η κατάσταση στο ΓΝΡ, όπως και στα περισσότερα Νοσοκομεία της χώρας, είναι τραγική εξαιτίας όλων αυτών που συμβαίνουν και τα ζούμε καθημερινά, όλοι όσοι εμπλεκόμαστε, εργαζόμενοι, ασθενείς και συνοδοί –επισκέπτες.
Εργαζόμενοι αποχωρούν είτε επειδή συνταξιοδοτούνται για να σώσουν ότι περισσότερο μπορούν, είτε επειδή λήγουν οι συμβάσεις τους και δε μπορούν να κάνουν αλλιώς, είτε επειδή κατάφεραν να πάρουν μετατάξεις σε Νοσοκομεία κοντά στον τόπο καταγωγής τους.
Σε ότι αφορά τις προσλήψεις προσωπικού το τοπίο είναι ομιχλώδες αφού οι υπάλληλοι που έχουν προσληφθεί δεν καλύπτουν τα κενά όσων έχουν αποχωρήσει και μέχρι τέλος του χρόνου, εκτός των 7 Νοσηλευτών από την 7Κ,δεν προβλέπεται άλλη ενίσχυση.
Τα Νοσηλευτικά τμήματα, χωρίς να εξαιρείται κάποιο, αναστενάζουν από την έλλειψη Νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού. Τα οφειλόμενα ρεπό και οι οφειλόμενες άδειες αυγατίζουν καθημερινά.
Οι Νοσηλευτές και το υπόλοιπο προσωπικό στα πρόθυρα σωματικής και ψυχικής κατάρευσης.Οι διαξιφισμοί και οι έριδες στην ημερησία διάταξη καθώς γίνεται προσπάθεια να καθοριστεί ποια είναι τα καθήκοντα του ενός και ποια τα καθήκοντα του άλλου. Η έλλειψη προσωπικού και η καθημερινή εξουθένωση φέρνει γκρίνια και κακό κλίμα.
Η Διεύθυνση προσπαθεί «ανακατεύοντας την τράπουλα» να δώσει κάποιες λύσεις, χωρίς να υπάρχει αποτέλεσμα προς το καλύτερο και μάλλον πετυχαίνει το αντίθετο του επιθυμητού.
Ασθενείς και συνοδοί διαμαρτύρονται, σε πολλές περιπτώσεις, όχι άδικα για το επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών και την αμεσότητα των ενεργειών του προσωπικού, ζητώντας από τους Νοσηλευτές να γίνουν τρισυπόστατοι έτσι ώστε να είναι παντού παρόντες διεκπεραιώνοντας οτιδήποτε προκύψει.
Περίοδος λιτότητας στο προσωπικό, περίοδος λιτότητας και στα υλικά, αφού παρατηρείται σημαντική έλλειψη υγειονομικού υλικού καθημερινής χρήσης απαραίτητου για την παροχή της στοιχειώδους φροντίδας του ασθενή και της προστασίας του προσωπικού.
Και το κερασάκι…
Από την αρχή του έτους οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία, που όπως είναι γνωστό σε όλους, είμαστε οι χειρότερα αμοιβόμενοι Δημόσιοι υπάλληλοι, έχουμε χάσει τουλάχιστον 25% του «παχυλού» μισθού μας, λόγω των περικοπών στα δώρα και τα επιδόματα και εξαιτίας της αύξησης (με ότι αυτό συνεπάγεται για την αγοραστική αξία των χρημάτων μας)του πληθωρισμού.
Δεν έφτανε αυτό, τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά, διαβάζουμε στις εφημερίδες ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να αρθεί η μονιμότητα των Δημοσίων υπαλλήλων. «Κακόβουλες φήμες» σπεύδουν να πουν πολλοί «είναι αδύνατον να γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο, αφού τους Δημόσιους υπαλλήλους τους προστατεύει το Σύνταγμα της Ελλάδας»Ναι μεν αλλά…Το άρθρο 103 του Συντάγματος αναφέρει: «Οι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν»Στην περίπτωση όμως που συρρικνωθεί, συγχωνευτεί ή καταργηθεί μια Δημόσια υπηρεσία (κάτι τέτοιο ακούγεται και για Νοσοκομεία και κέντρα υγείας σε όλη την Ελλάδα) παύουν να υπάρχουν οι οργανικές θέσεις και παύει να ισχύει η μονιμότητα. Πάλι, θα σπεύσουν πολλοί να πουν «δε θα απολυθούν οι Δημόσιοι υπάλληλοι αλλά θα μεταταχθούν σε άλλες Δημόσιες υπηρεσίες που έχουν ανάγκη προσωπικού» Τι θα γίνει όμως στην περίπτωση που συρρικνωθούν, συγχωνευτούν, καταργηθούν ταυτόχρονα ή και μη ταυτόχρονα, πολλές Δημόσιες υπηρεσίες μαζί?
Θα είναι δυνατή η απορρόφηση των, χωρίς αντικείμενο εργασίας, υπαλλήλων που θα προκύψουν σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου?
Δεν ξέρω αν έχουν βάση όλα αυτά που κυκλοφορούν σχετικά με την άρση της μονιμότητας των Δημοσίων υπαλλήλων. Ένα είναι το σίγουρο: Αυτοί που διασπείρουν τέτοιου τύπου «προβλέψεις» έχουν σκοπό να μας κάνουν να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε, αδιαμαρτύρητα εξαθλιωμένοι, με συνεχώς μειούμενες αποδοχές κάνοντας χρήση της απειλής της δαμοκλείου σπάθης, της απόλυσής μας, στην περίπτωση που δε θα είμαστε «καλά παιδιά»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου